donderdag 13 oktober 2011

27 oktober 2010

Sinds vandaag heb ik het wat lastig. Ik huil als ik in mijn park gelegd wordt en nog meer als ik op mn rug lig! Ik wil op mijn buik slapen! Eerst dachten mama en papa dat ik krampjes had, maar dat was niet waar hoor. Mama leest ook het boek "oei ik groei" en daar staat dat ik nu in een "mentaal sprongetje" zit. Ze hoopt dat die dan ook gauw over is. Deze week bleef mijn papa altijd beneden bij mij 's avonds laat, terwijl mama boven alvast aan haar slaap begon totdat ik terug honger had.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten