Snelle samenvatting

Omdat mama maar weinig tijd heeft om regelmatig mijn blog up te daten, een snelle samenvatting.

Op 1 en 2 mei kreeg ik mijn eerste 2 tandjes onderaan. De 3 bovenste kwamen tijdens onze eerste 2 weken in Turkije en de 4e boven kwam 2 weken nadat we terug thuis waren.

Ik kan nu heel goed kruipen en trek mij overal aan recht. Mama en papa zullen het geweten hebben. Niets is nog veilig voor mijn grijpgrage handjes. Ze hebben zelfs de deurtjes van de tv-kast dichtgeplakt! Waarom toch?? Ik vond dat leuk hoor, deurtjes open, deurtjes toe, deurtjes open, draaien aan de knopjes, duwen op de knopjes, … Maar ja, breng hun dat maar eens aan hun verstand!

Vorige maandag zijn we ook naar de dokter gegaan. Ik zou een aanslepende verkoudheid hebben, die een bronchit zou kunnen worden. Ik moet nu 10 dagen aerosollen van de dokter. De eerste 5 dagen 3x/dag en de tweede 5 dagen 2x/dag. Mama is dinsdag dan achter een aerosoltoestel gegaan en dan heb ik 2x geaerosold die dag. Vandaag, zondag, is het 5 dagen dat ik het 3x kreeg, dus vanaf morgen eindelijk maar 2x meer. Ik laat het wel toe hoor, dat maskertje op mijn gezicht. Maar ik wil dan wél dat het op baby tv staat! Ahja, soms laat ik mij toch eens gelden, en probeer ik dat maskertje toch van mijn gezicht te trekken. Maar mama is wel volhardender dan ik, dus laat ik het maar gauw weer toe.

Naar't schijnt zit ik ook in de 10-maandensprong. Babietjes in die sprong zouden verlatingsangst hebben. En als ik mama en papa mag geloven, heb ik het erg zitten. Zo moest ik eens een voormiddagje bij tante Valerie blijven. Awel, ik heb daar héél de tijd gehuild en gebruld! Maar ik kan daar toch niets aan doen hé? Of wel?

Als mama en papa mij naar bed brachten om te slapen en ze gingen weg uit mijn kamer, dan gaf ik ook altijd een huilconcert dat wel een halfuur kon duren. Neen ik wil niet alleen gelaten worden, so what? Luister dan toch naar mij en blijf nog wat bij mij zitten. Gelukkig gehoorzaamden mama en papa wel op dat vlak. Al bleven ze wél proberen hoor. Maar mama is nu heel fier op mij, want gisterenavond en deze avond, viel ik meteen in slaap in mijn bedje zonder erbij te moeten huilen!

Tot de volgende keer!